1. xema salên dawîn ya dinyanedîtiyan e.

ev malbatên ku pirsgirêka xwe ya aborî çareser kirine, yanî êdî ne feqîr in, ji xwe re perwerdehiya zarokên xwe kirine kul û derd.

em ê bişînin kîjan mektebê, divê em hînî piyano an jî kemanê bikin, bila li hespê jî siwar bibe fîlan û bêvan.

dibistanên li bajarên wan qet têra wan nakin dev yek tenê ji bo wan hêcetek bes e ku mala xwe ji kurdistanê bar bikin.



helbet perwerdehiya zarokan girîng e, lê dibistan û qurs ne hemû tişt in.

2. (bnr: we don't need no education)

3. tişteke girîng e û bi sêrî de jî ji bo zarokên kurda.

çima? (bnr: perwedehiya kurdî ya zarokên kurd)

4. tohvê ku li axeka nerm û xweş de tê çandin, xurt şîn dibe û zû bi zû na tewihe. niha em ango ciwanên merewşeka xeternak de be sedema wê nêzîkatî û hişmendiya me ya li gel perwerdehiyê ye.